พิษริษยา(ภาคปัจฉิมบท)

เรื่องพิษริษยา(25+) เคยลงให้อ่านในชื่อเรื่องไฟแค้นเพลิงเสน่หาแต่ไม่จบ เพราะได้ตีพิมพ์กับสำนักพิมพ์ ตอนนี้หมดสัญญาแล้ว ไรท์จึงนำมาลงให้อ่านใหม่ ซึ่งภาคปฐมบทเป็นคู่พ่อแม่ การเดินเรื่องของนิยายไม่ทันสมัยเหมือนในยุคปัจจุบัน ส่วนภาคปัจฉิมบทเป็นคู่ลูก นิยายเดินเรื่องเป็นปัจจุบัน(พ.ศ.2555)

พิษริษยา(25+) เป็นแนวรักโรแมนติก+แก้แค้น ฆาตกรรม ดราม่า

ท่านใดไม่ชอบแนวนี้ผ่านได้เลยจร้า ^^

เรื่องนี้แบ่งเป็น 2 ภาคนะคะ

1.ไรท์เปิดให้อ่านภาคปฐมบท 50% แล้วจัดแพ็ก(ลงให้อ่านจบแล้ว)

2.ภาคปัจฉิมบทเปิดให้อ่าน 20% แล้วจัดแพ็กคร่า

*ใครชอบแบบอีบุ๊กหาโหลดได้เลยจ้า*

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์(ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ. 2558 ไม่อนุญาตให้สแกน คัดลอก เลียนแบบ หรือดัดแปลงเนื้อหาส่วนหนึ่งส่วนใด หรือเนื้อหาทั้งหมด ของเรื่อง 'พิษริษยา' นำไปใช้, อ้างอิง หรือเพื่อสร้างฐานข้อมูล หรือทำนิยายเสียง หรืออื่น ๆ เว้นแต่จะได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์เป็นลายลักษณ์อักษรแล้วเท่านั้น

***คำโปรย****

ความรัก ความแค้น ถูกโยงเข้าหากัน ราวกับแมงมุมพิษถักใยไว้ดักแมลงที่หลงเข้ามาติดกับ เมื่อความรักยังฝังแน่นยากจะถอนใจ ความตายจึงเป็นทางเลือกสุดท้ายเพื่อกำจัดให้พ้นทาง!

อริญ...สาวน้อยแสนน่ารัก เธอเปรียบเหมือนน้ำหวานเย็นฉ่ำ ที่มอบความสดชื่นให้กับเขา ทว่า...เธอคือผลผลิตจากอดีตที่เขาเกลียดชัง ดังนั้นไม่ว่าจะทำดีสักเท่าไหร่ ก็ไม่สามารถเข้าถึงก้นบึ้งหัวใจเขาได้สักที

ภาสกร ชายหนุ่มผู้เพียบพร้อมและหล่อเหลาราวเทพบุตร แม้ภายนอกจะดูสุขุมเยือกเย็น แต่ใครจะรู้ว่าเขาป่าเถื่อน ไร้หัวใจขนาดไหน เขายอมมีความสัมพันธ์ทางกาย แต่หัวใจ อย่าหวังว่าใครจะได้ครอบครอง โดยเฉพาะหมากตัวสำคัญอย่าง อริญ เขาจะทำให้เธอต้องเจ็บปวด รวดร้าวไปทั้งสรรพางค์กาย เหมือนกับที่เขาเคยรู้สึกเมื่อในอดีต

แม้การแก้แค้นจะหอมหวานจนอดคิดไปไม่ได้ว่ามันคือ รัก หากแต่สิ่งที่ตามมาคือความเจ็บปวด เพราะทั้งคู่รู้อยู่เต็มอกว่า อดีตที่ผ่านมาไม่มีทางลบล้างความแค้นในใจได้ มันฝังรากลึกเกินกว่าจะถอนตัว แต่ถึงกระนั้นก็ไม่อาจหยุดความปรารถนาที่ร้อนรุ่มได้เช่นกัน มันจึงเปรียบเสมือนยาพิษ ที่ค่อยๆ คร่าหัวใจเขาและเธออย่างช้าๆ ท่ามกลางม่านหมอกสีเทาที่รอวันคลี่คลาย

ทว่า ต่อให้แค้นมากแค่ไหน ภาสกรก็ไม่สามารถบงการหัวใจตัวเองได้

ร่างกายหนุ่มแน่นเดินมายืนซ้อนหลังอย่างเงียบกริบ ก่อนจะส่งเสียงเข้มห้วนสั้น

“ทำอะไร” เสียงของเขา ทำให้คนที่กำลังยืนรอพระสงฆ์ ด้วยอาการใจลอยถึงกับสะดุ้ง

         “ใส่บาตรค่ะ” อริญก้มหน้าตอบ ไม่กล้าสบตาเจ้าของเสียงเข้ม เพราะยังไม่แน่ใจว่าเขาจะมาดีหรือมาร้าย

         “ใส่ด้วยคน” ยังคงเอ่ยห้วน แต่น้ำเสียงอ่อนลง